Reguły gry [edytuj]

Drużyna quidditcha liczy siedmiu zawodników – trzech ścigających, dwóch pałkarzy, obrońcy
i szukającego. Są trzy rodzaje piłek: kafel, tłuczek i znicz. Ścigający podają sobie kafla i starają
się przerzucić go przez jedną z trzech pętli, pilnowanych przez obrońcę, za co dostaje się dziesięć
punktów. Pałkarze odbijają tłuczki, aby nie trafiły one zawodników z ich drużyny. Szukający ma za
zadanie złapać znicza, który jest bardzo szybki i strasznie trudno go zobaczyć. Za jego złapanie
drużyna dostaje sto pięćdziesiąt punktów. Z chwilą złapania znicza kończy się mecz, co
niekoniecznie oznacza zwycięstwo drużyny, która go złapała. Wygrywa drużyna, która
zdobyła więcej punktów, choć najczęściej jest to ta, której szukający schwytał złotą piłkę.

Gracze i sprzęt

Gracze

Ścigający (ang. Chasers) – podają sobie kafla i starają się przerzucić go przez
jedną z trzech pętli, za co dostaje się dziesięć punktów.
Obrońca (ang. Keeper) – broni trzech pętli, żeby ścigający nie trafili do środka.
Pałkarze (ang. Beaters) – odbijają tłuczki, aby nie trafiły one zawodników z ich
drużyny. Używają do tego pałek trochę mniejszych od tych, których używa się w baseballu.
Szukający (ang. Seeker) – ma za zadanie złapać znicza, który jest bardzo szybki i
strasznie trudno go zobaczyć. Za jego złapanie drużyna dostaje sto pięćdziesiąt punktów.
Z chwilą złapania znicza kończy się mecz. Szukający są często szybcy i mają małą masę ciała.

Miotły

Istnieje kilka firm produkujących miotły przeznaczone specjalnie do gry w quidditcha.
Kilka najbardziej znanych mioteł to: Nimbusy (2000, 2001), Błyskawica, Meteory, Komety
(140, 260) i Zmiatacze (piątka, siódemka, jedenastka).

Piłki

Kafel

Kafel (ang. Quaffle) – największa z czterech piłek w quidditchu. Jest to skórzana, bezszwowa
piłka o średnicy 12 cali. Ma kolor czerwony. Ścigający musi przerzucić ją przez jedną z pętli
przeciwnika, a jeśli mu się to uda jego drużyna dostaje dziesięć punktów. Kafel w przeciwieństwie
do znicza i tłuczków nie żyje własnym życiem, a jest przenoszony przez graczy.

Tłuczek

Tłuczek (ang. Bludger) - piłka używana w czarodziejskiej dyscyplinie sportu quidditchu.
Była to piłka "samolatająca" (czyli nie tak jak kafel, który jest jak zwykła piłka z naszego świata)
czasem odbijana przez pałkarzy, by ugodzić zawodników z drużyny przeciwnej i sprawić, żeby spadli z
miotły.

Na wschodzie Polski słowo jest rodzaju żeńskiego (ta tłuczka), zaś na Śląsku i na Podhalu słowo
jest rodzaju męskiego (ten tłuczek).

Złoty znicz

Złoty znicz (ang. Golden Snitch) – mała, metalowa, złota piłeczka wielkości orzecha włoskiego ze
skrzydłami poruszającymi się ruchem obrotowym. Znicz jest zaczarowany tak, aby zawsze pozostawał
w obrębie pola gry. Jedna z trzech rodzajów piłek do quidditcha. Pierwszy złoty znicz został stworzony w
Dolinie Godrika – rodzinnym mieście Harry'ego, gdzie wykuł go Bowman Wright, czarodziejski kowal.

Tak jak kafel, jest tylko jeden złoty znicz na boisku. Złapanie go jest celem szukającego. Dotknięcie go
przez innego zawodnika jest uznawane za faul. Po jego złapaniu kończy się mecz, a drużyna szukającego,
który złapał znicza zyskuje 150 punktów. Obecna liczba punktów za złapanie złotego znicza odnosi się do
nagrody Barberusa Braggea – 150 galeonów (obecnie 5 milionów galeonów) – jaką zamierzał wypłacić
temu, kto złapie znikacza (małego ptaszka, którym kiedyś był obecny znicz).

Znicze są zaczarowane tak, by mogły zidentyfikować pierwszą osobę, która ich dotknęła, by wykluczyć
kwestionowanie zdobywcy - mają pamięć cielesną. Piłeczka nie ma kontaktu z gołą skórą przed
uwolnieniem. Nawet wytwórca nosi rękawiczki.

Złoty znicz, który został złapany przez Harry'ego Pottera podczas jego pierwszego meczu quidditcha został
mu zapisany w testamencie Albusa Dumbledore'a wraz z mieczem Godryka Gryffindora.

Znanymi szukającymi byli:

Harry Potter – drużyna Gryfonów
Ginny Weasley – drużyna Gryfonów (chwilowo)
Cedrik Diggory – drużyna Puchonów
Cho Chang – drużyna Krukonów
Draco Malfoy – drużyna Ślizgonów
Harper – drużyna Ślizgonów (chwilowo)
Wiktor Krum – drużyna narodowa Bułgarii
Aidan Lynch – drużyna narodowa Irlandii
Józef Wroński – drużyna Gobliny z Grodziska, Polska

Historia sportu

Podwaliny pod quidditcha pojawiły się w XI wieku. Czarownica z bagien w okolicach Queerditch Marsh
obserwowała grupę czarodziejów latających na miotłach i grających stworzoną przez siebie piłką. Z czasem
udoskonalali swoją grę, dodając kolejne piłki. Zapewne to od nazwy miejscowości wzięła się nazwa gry.

Od tego czasu quidditch się rozwijał, bez wątpienia najważniejsze było pojawienie się złotego znicza. Pierwsze
mistrzostwa świata w quidditchu odbyły się w XV wieku. W ich trakcie wykorzystano wszystkie siedemdziesiąt
dotychczas spisanych rodzajów fauli, z których większość dziś nie jest już możliwa, ponieważ wiążą się one z
użyciem różdżki.

Mistrzostwa świata w quidditchu

Podczas finału mistrzostw świata w 1994 roku w meczu Irlandia-Bułgaria (Harry Potter i Czara Ognia) bułgarski
zawodnik, Wiktor Krum, złapał znicza, jednak wygrała drużyna irlandzka.

Formacje i kombinacje

Najbardziej znane formacje i kombinacje taktyczne w quidditchu to: dubel, głowa jastrzębia, kleszcze Parkina, manewr
Porskowej, odbicie do tyłu, podwójna ósemka, przerzutka, rozgwiazda, transylwanka, Woollongong Shimmy, zagranie
Plumptona, zwis leniwca, zwód Wrońskiego.